منافع ناتو و اتحادیه اروپا تا چه اندازه بر یکدیگر منطبق است؟ - مجله پیامکی

برای سفر به تور اروپا با بهترین کارشناسان مشورت کرده و بهترین برنامه سفر را انتخاب کنید.

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران، روزنامه راسیسکایا گازیتا امروز در تحلیلی نوشت: کشورهای غربی خود اذعان می نمایند، نشست سران ناتو در لندن در صورتی موفقیت آمیز خواهد بود که شرکت نمایندگان آن اختلافات خود را کنار بگذارند.

در آستانه نشست رهبران کشورهای عضو ناتو در آستانه هفتادمین سالگرد تاسیس پیمان آتلانتیک شمالی در لندن، شرکت نمایندگان در آن همچنان به انداختن سنگ های بزرگ به سمت یکدیگر و توهین متقابل ادامه داده و بار دیگر عمق اختلافات خود را نشان می دهند.

اختلاف نظرات بین اعضای ناتو در حال افزایش است و تنها ینس استولتنبرگ دبیر کل این سازمان وانمود می نماید که متوجه اختلافات اعضای این سازمان نشده و همچنان روسیه را اصلی ترین تهدید برای ناتو معرفی می نماید و با یاری آن سعی دارد در جریان نشست سران لندن، شرکت نمایندگان آن را متقاعد سازد تا سخاوتمندی بیشتری نسبت به این سازمان نشان دهند.

پس از 70 سال اتفاق نظر نسبی بین کشورهای عضو ناتو درباره اینکه چه کسی دوست و چه کسی دشمن است، نشست سران لندن می تواند لحظه حساسی برای شرکت نمایندگان آن باشد. برای اینکه قبل از هر چیز بدترین سناریوی ممکن آن خواهد بود اعضای ناتو این مسئله را مطرح نمایند که منافع چه کسی در درجه اول اهمیت واقع شده است: واشنگتن که این بلوک را از جانب اروپا راهنمایی می کند یا اتحادیه اروپا که از زمان تاسیس ناتو تاکنون، هنوز نتوانسته با آمریکا برابری کند .

نشریه کانادایی La Presse در این رابطه نوشته است: نشست سران لندن تنها در صورتی موفقیت آمیز برگزار خواهد شد که مسائل جدیدی برای اعضای آن به وجود نیاید. در حالیکه کسی نمی تواند چنین مسئله ای را تضمین کند، پست های تحریک آمیز دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا در توییتر، به خصوص اگر طبق مرسوم آغاز به توهین به متحدین آمریکا در ناتو به خاطر ناسپاسی و منافع تجاری آنها کند، می تواند بار دیگر مشکل آفرین باشد.

مواضع پاریس و واشنگتن درباره اهداف پیش روی ناتو یکسان نیست

در همین رابطه فلورانس پارلی وزیر دفاع فرانسه با پیش بینی چنین اتهام زنی روز دوشنبه به کاخ سفید گوشزد کرد که از پیمان ناتو در جهت منافع خاص خود استفاده نکند. نارضایتی فرانسه از اقدامات آمریکا کاملا عادلانه است: به رغم آنکه این کشور از بزرگترین تولیدنمایندگان سلاح به شمار می رود، ولی اکثر کشورهای عضو پیمان آتلانتیک شمالی از تسلیحات نظامی آمریکایی استفاده می نمایند و واشنگتن دائما ضرورت این مسئله را مورد تاکید قرار می دهد.

دقیقا چنین ترجیحی منجر به آن خواهد شد که ابتکارعمل امانوئل ماکرون رئیس جمهوری فرانسه درباره شکل گیری یک ارتش یکپارچه اروپایی برای تامین امنیت این قاره غیر قابل تحقق گردد و این به معنای آن است که ماکرون حتی امکانات ژئوپلیتیکی خود برای رسیدن به ریاست این ائتلاف را از دست بدهد. واقعیت این است که امکانات آمریکا در این رابطه، در مقایسه با فرانسه به مراتب بیشتر است.

البته رهبر فرانسه در نشست لندن هنوز این امکان را دارد تا به مقابله با ترامپ بپردازد، بخصوص اگر موضوع برخورد با اروپا و دخالت در امور داخلی آن را مطرح کند.

برای درک این مسئله که دونالد ترامپ با چه سلاحی در نشست سران لندن شرکت می نماید، در مقاله رابرت جانسون سفیر آمریکا در انگلیس به آن اظاره شده است. وی نوشته: کشورهای ناتو باید مواضع واحدی علیه روسیه و چین و تمایلات آنها علیه غرب و ارزش های آن اتخاذ نمایند و نتیجه گیری نموده که در چنین شرایطی، صلح و امنیت اروپا به ناتو و توانایی آن در دفاع از خود در هوا، زمین و دریا و فضا بستگی خواهد داشت.

این در حالی است که چنین ارزیابی با دیدگاه رئیس جمهوری فرانسه که دشمن پیمان آتلانتیک شمالی را تروریسم بین المللی و نه روسیه و چین نامیده، مغایرت دارد. ولی چنین نسخه ای برای امنیت اروپا در مورد رضایت کاخ سفید قرار ندارد، برای اینکه آنها در طول تاریخ همیشه از ترس اروپای شرقی از روسیه برای رسیدن به منافع خود استفاده و آن را بزرگ نمایی نموده اند.

حال سئوال اینجاست، آیا می توان امیدوار بود که در ساعات باقی مانده تا نشست سران لندن، کشورهای عضو ناتو بتوانند به اختلافات خود خاتمه داده و در مورد مسائل اساسی به توافق برسند؟