چشم انتظار یک فوتبال غریبه - مجله پیامکی

سام ستارزاده| چند هفته است که دست به قلم نمی رسد و مغز با دشواری از میان تلی از اخبار ناگواری که به مقام روزمرگی رسیده اند، روی اخبار فوتبالی تمرکز می نماید تا فکر و خیالش را از جسمی محبوس میان دیوارهای تکراری خانه فراری دهد و به فوتبال برساند؛ همان پناهگاه همیشگی که همواره در بحبوحه مسائل، میلیون ها عاشق خود را هرچند برای ساعاتی چند، از تلخی های زندگی جدا می سازد.

اما این ویروس شوم پناهگاه فوتبال را هم برایمان باقی نگذاشته است. کسی تصورش را هم نمی کرد که تیم های فوتبال روزی این گونه بجنگند؛ خارج از مستطیل سبز. نه علیه هم، بلکه با هم؛ نه برای جام و قهرمانی، بلکه برای جان و سلامتی؛ علیه دشمن مشترکی مانند کرونا. بازیکنان متعددی نظیر کالوم هادسون اودوی، پائولو دیبالا، بلیز ماتوئیدی و مربیانی همچون میکل آرتتا، به جای زورآزمایی با غول های فوتبال انگلیس و ایتالیا، روی تخت بیمارستان باید برای بازگشت قدرتمندشان مبارزه می کردند؛ دور از چشم طرفداران و علاقه مندانشان.

شرایط برای فوتبالیست هایی که مبتلا به کرونا نشده اند بهتر است؛ اما مطلوب نیست. بازیکنان حرفه ای که به دو یا سه جلسه تمرین در روز عادت نموده اند، چه کاری از دستشان بر می آید بیشتر از این که به حفظ شرایط بدنی خود در منازلشان اکتفا نمایند؟ امکانات لازم برای تداوم تمرینات آمادگی جسمانی و تکنیکی به صورت فردی تنها در اختیار بازیکنانی با درآمد نجومی واقع شده است. همین عده قلیل هم، بدون انجام گروهی تمرینات تاکتیکی که سال ها از روزمره هایشان بود، چه راهی می توانند داشته باشند تا بتوانند پس از چند ماه، به سرعت و مانند 2 ماه قبل خود، هم تیمی های خود را با چشم بسته در زمین پیدا نمایند؟

در هیچ نقطه ای از دنیا، کورسویی پیدا نمی گردد که ما را به ازسرگیری قریب الوقوع تورنمنت های پرتماشاگر امیدوار سازد. در بلژیک، ادامه ژوپیترلیگ رسماً ملغی شد و کلوب بروخه به عنوان قهرمان لیگ معرفی گردید؛ ولی به نظر نمی رسد آنها تنها کشور دنیا باشند که از رساندن لیگ خود به خط خاتمه عاجز بمانند. از زمان وقوع جنگ دنیای دوم، این تعطیلی گسترده در ورزش دنیا بی سابقه بوده. موضوع صرفاً به فوتبال محدود نیست. لغو المپیک 2020 توکیو نشان می دهد که ورزش دنیا پس از عبور از بحران کرونا احتیاجمند یک تنفس مصنوعی برای تجدید حیات خواهد بود.

طولانی شدن خللی که در تمرینات حرفه ای بازیکنان ایجاد شده است، موجب شده تا خداحافظی کرونا را هم نتوانیم مصادف با بازگشت فوتبال به روال عادی خود بدانیم. کوین دی بروینه هافبک منچسترسیتی، اشاره نموده که برای کاهش احتمال آسیب دیدگی های ناشی از عدم تمرین، حداقل 4 هفته آماده سازی مورد احتیاج تیم ها خواهد بود. شنیدن این حقیقت تلخ است که حتی پس از آغاز دوباره جریان فوتبال، نمی توان انتظار نمایش های شاداب از گگن پرسینگ لیورپول، تیکی تاکای بارسلونا و ساری بال یوونتوس داشت. شاید تنها نقل قول امیدبخش را از یورگن کلوپ می توان یافت؛ آنجا که می گوید اگر این تعلیق باعث نجات جان یک نفر گردد، باز هم می ارزد.