تفال به حافظ 7 خرداد ماه 1401 - مجله پیامکی

خنک نسیم معنبر شمامه ای دلخواه

که در هوای تو برخاست بامداد پگاه

علت راه شو ای طایر خجسته لقا

که دیده آب شد از شوق خاک آن درگاه

به یاد شخص نزارم که غرق خون دل است

هلال را ز کنار افق کنید نگاه

منم که بی تو نفس می کشم زهی خجلت

مگر تو عفو کنی ور نه چیست عذر گناه

ز دوستان تو آموخت در طریقت مهر

سپیده دم که صبا چاک زد شعار سیاه

به عشق روی تو روزی که از دنیا بروم

ز تربتم بدمد سرخ گل به جای گیاه

مده به خاطر نازک ملالت از من زود

که حافظ تو خود این لحظه گفت بسم الله

توضیح لغت: معنبر شمامه: عنبرین بوی /خجسته لقا: فرخنده ملاقات / نزار: به کسر اول لاغر و ضعیف

تفسیر عرفانی:

چه خوب است نسیم دلپذیری که به هنگام دوست داشتن تو وزید! مقصود او از این شعر این است که رهروان راه دوست، پیوسته در وادی عشق در غم و اندوه بسر می برند و هدایتگری را می طلبند تا هر زمان که معشوق خواستارشان باشد، فانی گردند و با هادی عشق، به آستانش راه یابند و به لقایش نایل گردند.

تعبیر غزل:

به تازگی صفات مثبتی کسب کرده ای، باید قدر این لحظات را بدانی که آب رفته به جوی باز نمی شود. دوستی هرگز فنا نمی پذیرند.